Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

του Γεώργιου Μουρουζίδη

Τις τελευταίες εβδομάδες που η πανδημία του Κορωνοϊού πλήττει την Ιταλία, θα περίμενε κάποιος να λειτουργήσει η περίφημη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Από την άρνηση της αμοιβαιοποίησης του χρέους, το προσφυγικό, μέχρι και τον σημερινό τρόπο αντιμετώπισης του Κορωνοϊού, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μοιάζει με καράβι που μπορεί να ταξιδέψει μόνο σε αβαθή και απάνεμα νερά.

Ο Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας της Ένωσης, του οποίου ευθύνη αποτελεί η αντιμετώπιση φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών, είναι ένας ακόμα δυσκίνητος οργανισμός της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Από τα τέλη του προηγούμενου μήνα, η Ιταλία ζήτησε τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που επέφερε μέχρι σήμερα 13.000 θανάτους, από τους οποίους οι πέντε χιλιάδες περίπου στην Ιταλία. Στην δοκιμαζόμενη σήμερα Ιταλία, η μόνη ουσιαστική βοήθεια στάλθηκε από την Κίνα. Είναι προφανές ότι κάθε κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει για τους πολίτες της, με την επάρκεια των υποδομών, των μέσων και του ιατρικού προσωπικού, την πλέον αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας.

Τόσο η Ένωση, όσο και πολλές χώρες της, ενέργησαν με εγωισμό, υπερεξασφάλιση και ιδιοτέλεια και κυρίως από μόνες τους, χωρίς κανέναν κεντρικό συντονισμό. Η ψυχρή αυτή αντίδραση στην ένσταση της Ιταλίας υπογραμμίζει και ένα άλλο μεγαλύτερο θέμα, πώς θα ανταποκρίνονταν οι ευρωπαίοι σύμμαχοι σε περίπτωση κρίσης, ακόμα πιο καταστροφικής από τον κορωνοϊό – όπως για παράδειγμα μια τεράστια κυβερνοεπίθεση που μπορεί να προσβάλει ταυτόχρονα κάποιες πρωτεύουσες, για παρατεταμένο χρονικό διάστημα; Το γεγονός ότι καμία χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς στενούς συμμάχους, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα πριν 70 χρόνια, η οποία μετεξελίχθηκε στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά την διάρκεια της προσφυγικής κρίσης του 2015, περίπου 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι έφθασαν στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία και στην Ελλάδα, με προορισμό τις κεντρικές και βόρειες χώρες.

Στην συνέχεια, οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, αντί να συμβάλλουν στην ασφάλεια των πυλών εισόδου και να δεχθούν στο έδαφος τους το βάρος των προσφύγων που τους αναλογούσε, έκλεισαν τα δικά τους σύνορα. Η κρίση του Κορωνοϊού είναι παρόμοια με το προσφυγικό πρόβλημα, καμία χώρα δεν είναι πρόθυμη να βοηθήσει σοβαρά και επιδιώκει να μείνει μακριά από το πρόβλημα. Η Ελλάδα βιώνει διαρκώς την έλλειψη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, εξαιτίας της προσφυγικής πίεσης αλλά και της τουρκικής επιθετικότητας, τις οποίες υφίσταται διαρκώς.Την σκληρή αυτή πραγματικότητα είναι ώρα πλέον να λάβει σοβαρά υπόψη της η ελληνική κοινωνία.Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν χώρες με μηδενικό αριθμό θυμάτων από τον Κορωνοϊό, όπως π.χ η Φιλανδία, η Τσεχία, η Ρουμανία και η Εσθονία. Ακόμα μεγαλύτερες χώρες όπως η Γερμανία έχουν μικρό αριθμό απωλειών (95) συγκριτικά με τον πληθυσμό τους.

Η γειτονική στην Ιταλία Αυστρία, έχει ένδεκα θύματα. Καμία όμως από τις προαναφερόμενες χώρες δεν έκανε κάτι για την Ιταλία, ουσιαστικά δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει τον ιό στην κύρια εστία της διασποράς του στην Ευρώπη. Παρά την αναστολή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας και την αγορά ομολόγων ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ που ανακοίνωσε η ΕΚΤ, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, δεν υπήρξε καμία απόφαση για οποιαδήποτε αποστολή υλικής βοήθειας στις πλέον πληττόμενες χώρες. Το ερώτημα που ανακύπτει μετά τα παραπάνω είναι: ποιο θα ήταν το κόστος αποστολής μέσων και εξειδικευμένου προσωπικού στην Ιταλία, ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, για την Γερμανία, την Ε.Ε ή ακόμα τις Η.Π.Α και την Αγγλία ;

Απάντηση

ΚΑΤΩ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ