Η θυσία στον Αϊ Γιώργη Λευκογείων !!!
Τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1941, στο παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου, 20 άνδρες από τα Λευκόγεια, το Χρυσοκέφαλο και την ευρύτερη περιοχή του Νευροκοπίου, εκτελέστηκαν από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις.
Στις 20 Μαρ 1941, τα χωριά του λεκανοπεδίου Νευροκοπίου, εκκενώθηκαν, λόγω της επικείμενης επίθεσης των χιτλερικών δυνάμεων εναντίον της Ελλάδας. Τα χωριά της περιοχής βρισκόταν στην Ζώνη Μάχης, λόγω της γραμμής Μεταξά.
Η Βουλγαρία τάχθηκε στο πλευρό του Χίτλερ και διευκόλυνε την διέλευση των γερμανικών δυνάμεων, με αντάλλαγμα την προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.
Οι κάτοικοι της περιοχής, διασκορπίστηκαν σε πρώτο χρόνο στα χωριά της Δράμας.
Μετά την εισβολή των γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα (Απρ 1941), ακολούθησε η εισβολή των Βουλγάρων και ο έλεγχος από την πλευρά τους, της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.
Λίγες μέρες ύστερα από την εισβολή των Βουλγάρων, αρκετές οικογένειες συγκεντρώθηκαν στην Δράμα και ζήτησαν από την Βουλγαρική Στρατιωτική Διοίκηση την άδεια να επανακάμψουν στα χωριά τους. Η άδεια τους δόθηκε και οι οικογένειες αυτές επέστρεψαν στα σπίτια τους. Στη συνέχεια όμως, οι περισσότερες από τις οικογένειες αυτές, εξαιτίας των καθημερινών δυσκολιών τις οποίες αντιμετώπιζαν, εγκατέλειψαν εκ νέου τα χωριά τους. Έτσι τελικά μόνο λίγες οικογένειες παρέμειναν στα σπίτια τους, είτε γιατί είχαν υπέργηρους ανθρώπους, είτε γιατί δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τα ζωντανά τους, είτε γιατί ορισμένοι ελπίζανε στην ειρηνική διαμονή στα χωριά τους.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1941 ξέσπασε το κίνημα της Δράμας εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, το οποία διήρκεσε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου και το οποίο τελικά καταπνίγηκε στο αίμα. Μετά την εξέγερση ακολούθησαν μαζικά αντίποινα, από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής, με τον αριθμό των νεκρών να ξεπερνάει τους 1500. Την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη του 1941, οι είκοσι αυτοί ζευγάδες οδηγήθηκαν στον Αγ. Γεώργιο Λευκογείων. Δύο ημέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 2 Οκτ, ανά δύο οι κρατούμενοι αφού οδηγούνταν στις περιοχή ΄΄Τούμπες,εκτελούνταν.
Η κάθε μία από τις εκτελέσεις των 20 ανδρών στον Αγ. Γεώργιο, αποτελεί και ένα έγκλημα πολέμου, διότι οι άνδρες αυτοί : 1) ήταν άμαχοι, 2) από τις 30 Σεπ είχαν συλληφθεί και κρατούνταν έγκλειστοι εντός του παρεκκλησίου, άρα ήταν αιχμάλωτοι πολέμου, 3) δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να απολογηθούν, δηλαδή εκτελέστηκαν χωρίς να δικαστούν.
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν σαν και εμάς, θέλανε να ζήσουνε ειρηνικά, στον τόπο τους, να σπείρουν τα χωράφια τους, να ταΐσουν τα ζώα τους, και να φροντίσουν τις οικογένειες τους. Όταν τους σκοτώσανε, ποιους άραγε θέλανε να εκφοβίσουν, τις γυναίκες και τα παιδιά τους ; Σκοτώσανε έναν τουλάχιστον άνδρα από κάθε ελληνική οικογένεια.
Σήμερα η μνήμη των νεκρών τιμάται με μια σεμνή τελετή στο τόπο του εγκλήματος, όπου με πρωτοβουλία του τέως νομάρχη Δράμας κ. Ξανθόπουλου, ανεγέρθηκε το 1998 μνημείο και καθιερώθηκε η ετήσια εκδήλωση μνήμης. Η παρουσία του δημάρχου του Γκότσε Ντέλτσεφ έστω και σε μια εκδήλωση, θα συνέβαλε στην διαγραφή της αποτρόπαιας αυτής πράξης από το συλλογικό υποσυνείδητο της περιοχής.
Γενικά τα ΄΄Βαλκάνια παράγουν περισσότερη ιστορία απ’ όση μπορούν να καταναλώσουν ΄΄ (Churchill).
Στις μέρες μας η Ελλάδα και η Βουλγαρία, στο πλαίσιο των αρχών της ενωμένης Ευρώπης, διάγουν την πιο ειρηνική περίοδο της ιστορίας τους, με σαφείς τις διακρίσεις του χώρου και των ορίων τους, τομές και πολιτικές που έχουν ανάγκη όλοι οι λαοί των Βαλκανίων, για να στραφούν στον δρόμο της ειρηνικής συνύπαρξης και της ευημερίας.
