Βασίλης Καπετανέας (1922-2009) ΔΡΑΜΙΝΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Από τους πολλούς ξένους οι οποίοι ήρθαν στον τόπο μας, έζησαν εδώ, έγιναν Δραμινοί, δημιούργησαν οικογένεια και κατέθεσαν την αγάπη, το ενδιαφέρον και την δραστηριότητα τους στην τοπική κοινωνία και κάποιοι μάλιστα υπήρξαν περισσότερο πατριώτες Δραμινοί και από τους γηγενείς. Μια τέτοια πολυμελής οικογένεια είναι του Καπετανέα, από την ηρωική Μάνη της Πελοποννήσου. Διέμεναν στα μεγάλα κρατικά και ήμασταν γείτονες. Ο Βασίλης είναι ένα από τα παιδιά που σταδιοδρόμησε στην νομική επιστήμη και τοποθετήθηκε συμβολαιογράφος στο Κάτω Νευροκόπι.Όμως ήταν πάντα ένα ευαίσθητο άτομο, ένας φίλος των Καλών Τεχνών και ένας γλαφυρός ποιητής και πεζογράφος λογοτέχνης. Έγραφε με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Ροδανός». Τον θυμούμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, όταν έγραφε κι απάγγειλε στίχους και εκστασιαζόμαστε από το πάθος, την άριστη απαγγελία και το βαθύ νόημα των λόγου του. Μάλιστα το θεατρικό του έργο «η Λάμια» έκανε τόση απήχηση στο κοινό της Δράμας, όταν παίχτηκε στην τότε αίθουσα του κινηματογράφου «Αττικόν», ώστε όσες φορές επαναλήφθηκε έγινε το αδιαχώρητο από τον πολύ κόσμο. Ο Β. Κ., ήταν μια ακένωτη πηγή έμπνευσης και δυναμικής καλλιτεχνικής παρουσίας στην ποίηση και το θέατρο. Βιοτικές ανάγκες κάλυψαν μεγάλο μέρος του χρόνου του κι έτσι έχασε πολύτιμα χρόνια πνευματικής παραγωγής. Θα μείνουμε στα παρακάτω έργα του που είναι αποστάγματα της θείας έμπνευσής του, κυρίως την περίοδο που συνταξιοδοτήθηκε. Δυστυχώς, καίτοι αειθαλής, έφυγε εντελώς ξαφνικά στα 87 του χρόνια. Έργα του: ..1. «Η Λάμια» ηθογραφική θεατρική τραγωδία, εκδόσεις Νέοι Καιροί Αθήνα 1985 ..2. «Δώρο Πρωτοχρονιάς» Θεατρικό μονόπρακτο εκδόσεις Νέοι Καιροί Αθήνα 1988 ..3. «Ελεγείο Θρηνητικό και Ελπιδοφόρο» ποίηση εκδόσεις Χάρη Τάσση Αθήνα 1995 ..4. «Ραδινοί παλμοί» ποίηση εκδόσεις Χάρη Τάσση Αθήνα 1995 ..5. «Μνήμες μου – μετερίζια μου» ποίηση εκδόσεις Εντός Αθήνα 1999 ..7. «Γράμμα από τη ματωμένη Παλαιστίνια γη» εκδόσεις Πνευματικής Ζωής, Αθήνα 2001 ..8. «Νίκος Μπλέτας Δούκαρης, ο ποιητής της καρδιάς των λαών» εκδόσεις Πάραλος Αθήνα 2006 ..Ο Βασίλης Καπετανέας γεννήθηκε στη Λαγκάδα της Δυτικής Μάνης το 1922 από γονείς αγρότες. Στα τέσσερά του χρόνια εγκαθίσταται οικογενειακά στη Δράμα, αλλά θα μετακομίσουν το 1933 στην Κόρινθο, για να επιστρέψουν και πάλι στην πόλη μας το 1944 όπου και θα δημιουργήσει οικογένεια με τρία καλά παιδιά, δυο κορίτσια κι ένα αγόρι. Ανήσυχο πνεύμα, ζωηρός νέος, όπως και κι όλα τα έξι αδέλφια του, πέντε αγόρια και μια κοπέλα, γρήγορα μπήκαν στην αντίσταση συνεπεία της οποίας θα χάσει και δυο αδελφούς του, ενώ ο ίδιος θα κλειστεί, από τους Ιταλούς, στις φυλακές από τις οποίες θα βγει αμέσως μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 17.9.1943. ..Με πολλούς κόπους και θυσίες σπούδασε νομικά και το 1959 θα διοριστεί συμβολαιογράφος στο Κάτω Νευροκόπι από όπου και θα συνταξιοδοτηθεί το 1992. Για το Κάτω Νευροκόπι ο Βασίλης Καπετανέας είναι για δεκάδες χρόνια πηγή δημιουργίας πνευματικών εκδηλώσεων. Θεατράνθρωπος ο ίδιος, ανέβασε πρωτοποριακά θεατρικά έργα με ερασιτέχνες ηθοποιούς, μαθητές ή και απλούς χωρικούς. Έργα όπως ο Εμμανουήλ Παπάς και η Άννα Φρανκ παίχτηκαν με μεγάλη επιτυχία στο λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου, αλλά και στον κάμπο της Δράμας. Με τον τοπικό Σύλλογο της Πολιτιστικής Εστίας, της οποίας ήταν η ψυχή και ο ακούραστος πρόεδρος από το 1975, έφερε διάσημους ομιλητές στην περιοχή, αξιοποίησε πολιτιστικά τον τόπο, έκανε διαλέξεις και αξιόλογες ομιλίες και γενικά η πνευματική δραστηριότητα του ήταν τόσο εντυπωσιακή, ώστε ο Δήμος Νευροκοπίου εκτιμώντας την προσφορά του, του απένειμε πανηγυρικά στις 27.7.1995 τιμητικό έπαινο και μετάλλιο. Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών και μεγάλο μέρος του λογοτεχνικού του έργου βρίσκεται δημοσιευμένο σε εφημερίδες και περιοδικά. Ως άνθρωπος και ποιητής, ο Βασίλης Ροδανός, ήταν άψογος κι αξιοπρεπής, πνεύμα ελεύθερο και τολμηρό και γλωσσική μεγαλοφυΐα. Τρυφερός δημιουργός, με βαθύ στοχασμό, γεμάτος πάθος. Πληθωρικός, χαρισματικός ποιητής, με στίχο μεστό εντυπωσιακών εννοιών, ενώ υπερασπίζεται με παρρησία ότι πιστεύει σαν αξία και ηθικό δικαίωμα. Πατριδολάτρης εκφραστικός, όσο λίγοι καλλιτέχνες, υμνεί τον ηρωισμό των άξιων παιδιών της αντιστασιακής Ελλάδας, της Ελλάδας που είναι η «πηγή ζωής και των ελπίδων μας αχτίδα». ..Γράφει. Την «Ελλάδα μας, μυριόκαλλη και χιλιοπικραμένη,βαρύστονη, βαρύθυμη και πάντα αδικημένη.» «Ζωή χωρίς οράματα, ζωή χωρίς ελπίδα,χωρίς αγάπη κι ανθρωπιά, ειρήνη και πατρίδα,μασκαρεμένη είναι η ζωή, ρηχή και προδομένη,ανήμπορη χαμοζωή, δειλή και ντροπιασμένη.» ..Ο Β. Κ. αποτέλεσε πνευματικό κεφάλαιο του λεκανοπεδίου, καίτοι ξενομερίτης στον τόπο μας. Αλλά έναν τόπο τον οποίο αγάπησε πολύ και μόχθησε για αυτόν όπως θα έκανε και για την μητρική του πατρίδα. Αγάπησε πράγματι τη Δράμα, όσο κανείς άλλος. Στο έργο του μεταφέρει τους προβληματισμούς του ελληνικού λαού, τις αγωνίες και τους πόθους του και τον κρατάει σε εγρήγορση στις δύσκολες ημέρες του καιρού μας. Δεν διστάζει να αποκαλύπτει τη δολιότητα και την ιδιοτέλεια των Ευρωπαίων συνεταίρων μας και τις προκλήσεις των ανιστόρητων κι ανεκδιήγητων γειτόνων μας. ..Που «μέρα με τη μέρα στραγγαλίζουν – την κυριαρχία μας» και «πετάνε στα σκουπίδια τα όνειρά μας». Και προτρέπει για μια διαρκεί εθνική επιφυλακή. «Στοιχήσου, αθάνατε λαέ, για την τιμή σου! Η νομοτέλεια της ζωής το θέλει, Μη καρτερείς οι άλλοι να σε σώσουν. ..Ας σηκωθούμε ορθοί στα μετερίζια σου, λαέ μας! Ας κρατηθούμε ορθοί! Ας συνταχθούμε! Για τούτη τη φτενή λωρίδα γης! Έφυγε από κοντά μας εντελώς ξαφνικά στις 27.03.2009. Οι Παλαιστίνιοι πολλά οφείλουν από την ηθική υποστήριξή του μέσα από το πνευματικό του έργο. Ο Dr. Χάνυ Αλ Χρουμπ, πνευματικός δημιουργός από την Ραμάλα, γράφει, εκφράζοντας τη θλίψη του για τον χαμό του. «Φίλε μου, Μας χάρισες την πρόσκληση του δένδρου για να γίνουμε κήπος,Μας χάρισες την διορατικότητα του φωτός για να γίνουμε ήλιος, ..Μας χάρισες το γράμμα, για να γίνουμε ποίημα,Μας έδωσες μια στάλα νερού και ποτίσαμε τις γαίες και τις ερήμους,Φύτεψες μέσα μας έναν κόκκο χώματος για να γίνουμε πατρίδα,Μας χάρισες φιλί, για να γίνουμε ζωή…Και μας χάρισες μια σταγόνα αίματος για να σφυγμοπαλμούν τα χρόνια μας στις χαρές μας για πάντα….Και συνεχίζει. «Κοιμήσου εν ειρήνη , φίλε μου, γιατί είσαι εσύ αυτός που φύτεψε μέσα μας την ελπίδα και το όνειρο που ανθίζει ακόμα.» Οι μνήμες αναμφίβολα αποτελούν το μετερίζι κάθε ανθρώπου και μάλιστα αγωνιστή. Οι αναμνήσεις, όμως, αυτές, δεν πρέπει να μένουν αποθηκευμένες στο νου και την ψυχή, αλλά να γίνονται γνωστές και να εμπνέουν τις νεότερες γενιές, όταν μάλιστα είναι άμεσα συνδεμένες με την πρόσφατη Ιστορία. Έτσι και ο συγγραφέας, αλλά και ο ποιητής Βασίλης Καπετανέας (Ροδανός), μέσα από το νέο ποιητικό του έργο «Μνήμες μου – μετερίζια μου», παραθέτει τις δικές του μνήμες ως ένας από τους πιστούς μας και προδομένους αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης, ο οποίος, κατά τα πέτρινα χρόνια, δεν διέκοψε τις επαφές του με μεγάλους λογοτέχνες. Πρόκειται για έργο που χωρίζεται σε τρεις ενότητες (Χρέους μνημόσυνα, Ματωμένος Δεκέμβρης, Κραυγή εκ βαθέων – de profundis). Άκρως ρεαλιστικό, αλλά συγχρόνως διδακτικό. Έργο γραμμένο σε απλή και συμβολική γλώσσα, που εκφράζει τόσο το μεγαλείο του Έλληνα, όσο και την πικρία του για τις προδοσίες που υφίσταται και υπέστη σε όλη τη σύγχρονη Ιστορία. Μέσα, τέλος, από τους βιωματικούς στίχους του ποιητή, που διακρίνονται για το λυρισμό τους, φαίνεται ένας ανθρωπισμός που δεν ξεχωρίζει λαούς ή άτομα, αλλά περνιέται το έσχατο μήνυμα που δεν είναι άλλο από αυτό της ζωής.
Δημοσιεύτηκε από τον κ. Τηλέμαχος Τσελεπίδης | Facebook https://www.facebook.com/profile.php?id=100014360761056
