Σχεδόν κανένα από τα έγγραφα των Κοινοτήτων δεν ψηφιοποιήθηκε

Στην φωτογραφία φαίνεται η κοινότητα του Χρυσοκεφάλου, η οποία ανεγέρθηκε και λειτούργησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Θα μπορούσε να είναι και μια από τις χιλιάδες κοινότητες της χώρας, οι οποίες εγκαταλείφθηκαν στο έλεος της παρακμής, της αδιαφορίας και του Χρονοωϊού.

Όταν λειτούργησε για πρώτη φορά η κοινότητα, το χωριό είχε 600 κατοίκους και η Αττική 1,5 εκατομμύριo. Σήμερα στο χωριό ζουν 70-80 μονάχα άτομα . Η κοινότητα υπήχθη στον Καποδιστριακό Δήμο του Κάτω Νευροκοπίου, το 1997. Οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις της τελευταίας 25ετίας, δυστυχώς δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες για την δημιουργία αυτόνομων και αναπτυξιακών Δήμων, αντίθετα, ίσως να συνέβαλαν περαιτέρω και στην ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου.

Οι ελληνικές κοινότητες είχαν μια ιστορική παρακαταθήκη και πολλά άλλα περιουσιακά υλικά στοιχεία. Σχεδόν κανένα από τα έγγραφα τους δεν ψηφιοποιήθηκε. Επίσης, η οποιαδήποτε απογραφή των υλικών ήταν τουλάχιστον πλημμελής, με αποτέλεσμα να μην περάσουν όλα τα υπάρχοντα υλικά, στα περιουσιακά στοιχεία των Δήμων.

Στην εποχή των Big Data (μεγάλα δεδομένα), οι διαδικασίες αυτές θα έπρεπε να ήταν δεδομένες, απλές και αυτονόητες.

του Γεώργιου Μουρουζίδη